دقت بفرماييد، «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ‌»[1]، حمله به نمازگزار است. خود نماز كه حمله ندارد. عناصرش كه حمله‌اى ندارد؛ الله اكبرش، حمدش، ركوعش، سجده‌اش و تشهّدش، كه حمله ندارد. خداوند به آنى كه بى‌هنرانه وارد نقاشى نماز شده، دارد حمله مى‌كند كه چرا زمانى كه هنوز نقّاش واقعى نشده‌اى، دارى نقش مى‌زنى؟ چرا نماز را با جهل مى‌خوانى؟ چرا نماز را با كسالت مى‌خوانى؟ «وَ لَايَأْتُونَ الصَّلَاهَ إِلَّا وَ هُمْ كُسَالَى‌».[2] اين سخن خداوند كه گوياى تنفّر از نماز خواندن درحالت كسالت است، به اين معنا مى‌باشد كه: وقتى سست، كسل و بى‌حاليد و خوشتان نمى‌آيد، من را عبادت نكنيد و من نمى‌خواهم در چنين حالتى به نماز من نزديك شويد؛ براى اين كه در اين حالت، آن را

[1] 1. ماعون: 4.

[2] 1. توبه: 54: و (منافقان) نماز نمى‌خوانند مگر اين كه كسل هستند.