با دقت در اين معنايي که از «شکر» ارائه شد و جز اين هم براساس آيات و روايات معنايي ندارد، روشن شد که شکر از صفات کمال است و شکر کامل در ميان اکثر مردم محقق نمي‌شود و آنان که شکر را به اين صورت ـ که صورت کامل شکر است ـ به جاي آورند، اندک‌اند؛ چنان که قرآن مي‌فرمايد:

(وَقَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ).[1]

اميد است زائران عزيز، و ميهمانان خداي مهربان، اين امور چهل‌گانه را ـ که آداب روحي و تربيتي است ـ در طول سفر به کار بندند و از اين راه حجّي نسبتاً کامل و قابل قبول حق انجام دهند و در جاي‌جاي و لحظه‌لحظة اين سفر، اخلاص و خلوص نيت را ـ که به حق ماية حقيقي قبولي حج است ـ رعايت نمايند.

[1] سبأ/ 13.