مؤمن بايد به گونه‌اي باشد که گويا براي خودتان در مقام خيرخواهي هستيد».

امام صادق (عليه السلام) در ضمن روايتي در باب خيرخواهي مي‌فرمايد:

«يَجِبُ لِلْمُؤْمِنِ عَلَي الْمُؤْمِنِ أَنْ يُنَاصِحَهُ»؛ [1]

«بر مؤمن واجب است که نسبت به مؤمن خيرخواه باشد».

«يَجِبُ لِلْمُؤْمِنِ عَلَي الْمُؤْمِنِ النَّصِيحَةُ لَهُ فِي الْمَشْهَدِ وَالْمَغِيبِ»؛ [2]

«بر مؤمن واجب است که خيرخواه مؤمن در حضور و در غيابش باشد».

13. پرهيز از عبوسي و ترشرويي

زائر بايد به اين معنا توجه داشته باشد که همسفران و مردمي که در طول زيارت و مناسک حج با آنان برخورد مي‌کند، همه و همه وطن را به قصد عبادت ترک کرده و در دايرة دوري و فراق از اهل و عيال و آشنايان و دوستان قرار گرفته و گرد و غبار غربت و دل‌تنگي به چهره دارند؛ اگر همسفر و هم اتاقي‌اش خوش‌اخلاق نباشد، بيش از اندازه برغم غربت و درد هجران و فراقش مي‌افزايد؛ اين دور از انصاف است که انسان سبب اندوه بيشتر يا غصة

[1] الکتب الاربعه، بخش اصول کافي، ج2، ص391.

[2] همان.