زائر حرم الهي بايد به طور ويژه به رعايت اين مسألة مهم در حقّ ديگران اهتمام ورزد و همه را، چه کوچک‌تر از خود و چه بزرگ‌تر و مسن‌تر از خويش، گرامي بدارد و در هر موقعيتي از اکرام به آنان دريغ نورزد.

زائر بايد به اين معنا توجه کند که ديگر زائران علاوه براين که مؤمن و مسلمان‌اند، مهمان خدا هستند، و در ضيافت الله شرکت دارند و بايد از اکرام و احترام بيشتري برخوردار باشند.

زائر بايد افراد کم‌سن‌تر از خود را کم گناه‌تر بداند و مسن‌تر از خود را در عبادت و بندگي مقدم بر خويش قلمداد کند؛‌ بدين‌ترتيب احترام و اکرام به کوچک‌تر از خود و مسن‌تر از خويش را واجب اخلاقي بداند و در بزرگداشت همة آنان ذره‌اي کوتاهي ننمايد.

اکرام به مؤمن و احترام به ديگران، گاهي با يک سخن و کلام نيکو تحقق مي‌يابد؛ چنان که از حضرت صادق (عليه السلام) روايت شده:

« مَنْ قَالَ لِأَخِيهِ الْمُؤْمِنِ مَرْحَباً كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَي لَهُ مَرْحَباً إِلَي يَوْمِ الْقِيَامَةِ»؛ [1]

«کسي که به برادر مؤمنش بگويد: خوش آمدي، [خداوند به تو رفاه و گشايش عنايت کند]، خداوند متعال تا قيامت براي او خوش آمد و گشايش در

[1] الکتب الأربعه، بخش کافي، ج2، ص390، حديث 2193.