وابستگى در دنيا و آخرت‌

سخن در آيات نوزدهم تا بيست و چهارم سوره مبارك رعد بود.[1] خداى متعال در آيه نوزدهم اين سوره مى فرمايد: «يا كسانى كه مى دانندو يقين دارند قرآنى كه بر تو نازل شده و حق است، با كسانى كه كوردل هستند و دنبال اين نبودند كه حق بودن قرآن كريم را بفهمند، مانند يكديگرند؟»

آنهايى كه حق بودن قرآن را درك كردند، پيرو قرآنند و بخاطر پيرويشان از قرآن، دنياى پاكى دارند و داراى آخرت آبادى هستند؛ اما كوردلانى كه پيرو هواى نفس خودشان هستند يا پيرو هواى نفس ديگران، نه دنياى پاكى دارند و نه آخرت آبادى.

البته شما كه با مسجد و عبادت و علم و دين خدا آشنا هستيد مى دانيد كه آخرت آباد، صد در صد محصول دنياى پاك است، چون بين دنيا و بين آخرت ماهيتاً و ذاتاً جدايى نيست؛ يعنى اين طور نيست كه دنيا جايى باشد و آخرت هم جايى ديگر.

زيباترين حرفى كه در زمينه ارتباط دنيا و آخرت داريم، كلام نورانى پيغمبر عظيم الشأن اسلام (ص)

[1].: آيا كسى كه مى داند آنچه از سوى پروردگارت بر تو نازل شده حق است مانند كسى است كه (از نظر باطن) نابيناست؟! فقط خردمندان (بينادل) متذكر (حق) مى شوند^ همان كسانى كه به عهد خود وفا مى كنند، و پيمان را نمى شكنند^ و آنچه را خدا به پيوند آن فرمان داده پيوند مى دهند، و از (عظمت و جلال) پروردگارشان همواره در هراسند، و از حساب سخت و دشوار بيم دارند^ و براى به دست‌آوردن خشنودى پروردگارشان (در برابر گناهان و انجام وظايف و حوادث) شكيبايى ورزيدند، و نماز راظ ع‌برپا داشتند، و بخشى از آنچه را روزى آنان كرديم در نهان و آشكار انفاق نمودند، و همواره با نيكى (عبادت) زشتى و پليدى (گناه) را دفع مى كنند (و با خوبى هاى خود نسبت به مردم، بدى هاى آنان را نسبت به خود برطرف مى نمايند) اينانند كه فرجام نيك آن سراى، ويژه آنان است^ بهشتهاى جاويدى كه آنان و پدران و همسران و فرزندان شايسته و درست كارشان در آن وارد مى شوند، و فرشتگان از هر درى بر آنان درآيند^ (و به آنان گويند:) سلام بر شما به پاس استقامت و صبرتان در (برابر عبادت و معصيت و مصيبت) پس نيكوست فرجام اين سراى.