كافى نوشت و وجود مبارك علامه مجلسى 1 در بعضى از موارد، به آن انتقاد كرده است. آخوند خراسانى 1 كتابى علمى نوشت و فرزند محترمش، آقا محمد آقازاده، شايد صد انتقاد به كتاب پدر كرد. انتقادهايش هم حق است. اين نشان مى‌دهد، شيعه انتقادپذير است، در حالى كه علماى اهل سنت در شش كتاب اصلى روايى‌شان، صحاح شش‌گانه، راه انتقاد را بسته و گفته‌اند درباره اين شش كتاب، تا قيام قيامت به كسى اجازه نقد داده نمى‌شود. به عقيده آنان، اين شش كتاب، از نظر سلامت، معادل قرآن است، ولى متخصّصان شيعه، اين شش كتاب را هم بسيار عالمانه و هم با مهربانى و با رعايت دوستى به نقد كشيده‌اند؛ چرا كه نقد كارى علمى بوده و اين كه آنان راه نقد اين شش كتاب را بسته‌اند، عملى منصفانه و عالمانه نكرده‌اند، و اين درحالى است كه ما كتاب‌هاى خودمان را نقد كرده و طرف مقابلمان كه كتاب‌هايش نقد شده هم از نقد ما خوشحال مى‌شود؛ چون نقد هر اثر، براى صاحب آن، پختگى علمى مى‌آورد. به هر حال،