شفاعتشان سبب هدايت و نجات و عامل رشد و كمال و باعث رساندن انسان به رحمت و مغفرت و عفو خداست ، در صورتى كه خواهان شفاعت ، لياقت شفاعت شدن را از دست نداده باشد ـ عبارتند از : ايمان ، عمل صالح ، توبه ، قرآن ، انبيا ، امامان ، شهيدان ، مؤمنان راستين ،عالمان ربّانى ، كه همان گونه كه كافران و مشركان و غافلان در دنيا به شفاعت اينان از كفر و شرك و غفلت نجات پيدا مى كنند و به مؤمن و موحّد و دارنده ى معرفت و آگاهى تبديل مى شوند ، در قيامت هم از كمبودهايى كه به سبب گناه عارض آنان شده و نتوانستند در دنيا جبران كنند به شفاعت آنان نجات مى يابند .

بنابراين شفاعت به اين معنى كه در عرصه گاه تكوين و طبيعت و تشريع داراى سيطره ى ويژه به خود است ، اصلى از اصول اسلام است كه منكر آن از دايره ى اسلام بيرون و در ظلمتكده ى كفر است .

شفاعت ايمان

( يا أَيُّهَا الَّذِينَ ءامَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَءامِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُم كِفْلَيْنِ مِن رَحْمَتِهِ وَيَجْعَل لَكُمْ نُوراً تَمْشونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُم وَاللّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ )[1] .

« اى اهل ايمان ! تقواى الهى پيشه كنيد و به پيامبرش ايمان آوريد تا شما را دو بهره از رحمتش دهد و نورى برايتان قرار دهد كه به وسيله ى آن راه زندگى سالم را بپيماييد و شما را بيامرزد ، كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است » .

شفاعت عمل صالح

( وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ ءامَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَهُم مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ )[2] .

[1] حديد : 28 .

[2] مائده : 9 .