البته، اگر يك وقت- خداى ناكرده- يك قضيه مهمى پيش آيد كه بايد اخبار آن را تعقيب كند، در آن زمان خاص براى مدت محدودى وظيفه چيزى ديگر است؛ اما در شرايط عادى، وظيفه اساسى ما اهتمام به مسائل علمى و مسائلى است كه در رشد علمى و آينده ما نقش دارد.

درست است كه حوزه هاى علميه- به ويژه حوزه علميه قم- توسعه پيدا كرده است، ولى متأسفانه حوزه علميه نجف با آن قدمت و سابقه، گرفتار بلاى عجيبى شده است كه اميدوارم خداوند متعال به حق آن مرد بزرگ الهى كه آن حوزه مقدس در جوار مرقد مطهر ايشان است، مولى الموحدين اميرالمؤمنين على (ع)، كسانى را كه آن مسائل را در آنجا به وجود آورده‌اند هرچه زودتر ريشه كن كند و عذاب دنيا را قبل از عذاب آخرت به آنان بچشاند. مثلًا اين مرد [1] به علت جنون و جاه طلبى، گرفتاريهاى عجيبى براى اسلام و مسلمانان چه در ايران، چه در عراق و چه در كشورهاى ديگر به وجود آورده است.

با توجه به اين كه آثار و بركات بسيارى، مانند كتابهاى فقهى و اصولى ما مثل كتاب جواهر- كه افتخار شيعه است-، كتابهاى شيخ انصارى، مرحوم آخوند و بزرگان ديگر، همه از آن حوزه مقدسه است، به همين جهت وظيفه ما به خاطر اين مشكل و اين ضربه، بزرگى كه به حوزه مقدس نجف و اسلام وارد آمده سنگين‌تر شده است. حال چه بايد كرد؟ بايد نشست و نگاه كرد؟!

ضمن اين كه بايد از راههاى مختلف براى حل اين مشكل راهى پيدا كرد؛ راه حل فعلى آن جبران علمى است، و در حال حاضر جبران علمى به دست من و شما است، يعنى بر من و شما لازم است كه بيشتر از گذشته درس بخوانيم، زحمت بكشيم و به مسائل علمى بپردازيم تا يك بُعد و جهت آن مصيبت تا حدى جبران شود.

در اين شرايط بايد اهتمام ما به مسائل علمى بيش از سابق باشد تا بتوانيم خودمان را براى آينده حوزه و مسلمانها و ملتهايى كه به اسلام توجه پيدا كرده‌اند آماده كنيم. مى‌دانيد كه در خيلى از كشورها مسجد تأسيس شده است. در آذربايجان شوروى همه مساجد به حالت اول بازگشته و مساجدِ تازه‌اى در حال احداث است‌

[1]. منظور معظم له همانطور كه اشاره كرده‌اند صدام ملعون مى‌باشد.