اعتكاف عبادت است‌

اعتكاف‌ [1] به معناى توقّف و ماندن در مسجد به قصد عبادت است؛ و قرآن، روايات، اجماع و عقل دلالت بر رجحان و عبادت بودن آن دارند.

1) قرآن‌

الف) [آيه وَ عَهِدْنَا إِلَى‌ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ أَن طَهّرَا بَيْتِىَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْعَاكِفِينَ‌]

«وَ عَهِدْنا إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْعاكِفِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ» [2] «و ما از ابراهيم و (فرزندش) اسماعيل پيمان گرفتيم كه: خانه مرا براى طواف‌كنندگان و اعتكاف‌كنندگان و ركوع و سجده‌كنندگان (از هر پليدى) پاك و پاكيزه كنيد». اين آيه مباركه دلالت دارد بر اين كه طواف، اعتكاف، ركوع و سجود در يك سياق و راستا بوده و محبوب‌

[1]. اعتكاف (افتعال) از واژه عَكَفَ است؛ و در اصل، به معناى محبوس ماندن و در مكانى مقيم شدن و ملازم چيزى بودن است (مكث و لبث)؛ و در اصطلاح شرع، به معناى توقّف و ماندن در مساجد به قصد عبادت است.

[2]. سوره بقره، آيه 125.