و نيز فرموده‌اند:

«دَعوَةٌ تُخْفِيهَا افْضَلُ عِنْدَ اللَّه مِنْ سَبْعِينَ دَعْوَةً تُظْهِرُهَا»

[1]؛ يك دعاى مخفى نزد خدا از هفتاد دعاى علنى بافضيلت‌تر است. همچنين روايت شده است كه: مردم با صداى بلند دعا مى‌خواندند و ذكر مى‌گفتند، كه رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: اى مردم، به خود آييد (توجّه و فكر كنيد)، ناشنوا و غايب را كه نمى‌خوانيد!، بلكه كسى را مى‌خوانيد كه شنوا و نزديك و با شما است. [2]

[1]. همان.

[2]. عن أبي موسى قال: كُنَّا مَعَ النَّبِي صلى الله عليه و آله و سلم فِي سَفَرٍ، فَجَعَلَ النَّاسُ يَجهَرُونَ بِالتَكبِير: فَقَالَ النَّبِي صلى الله عليه و آله و سلم: «أيُّهَا النَّاسُ، اربَعُوا عَلَى أنفُسِكُم، انَّكُم لَيسَ تَدعُونَ اصمّ و لا غائباً، انكم تدعون سَمِيعاً قرِيباً وَ هُوَ مَعَكُم» (صحيح مسلم، كتاب الذكر و الدعاء و التوبة، باب 13: خفض الصوت بالذكر، ح 3703 و المصباح المنير، ص 481 نقلًا عنه و عن فتح البارى).