صادر شود. بلى، اگر مورد از موارد تعزير باشد با قسم ثابت نمى‌شود و فقط با بيّنه و اقرار ثابت مى‌شود

س 135- شوهر ادّعا مى‌كند كه همسرش مهر يا حق زحمت خود را به وى بخشيده است و همسر منكر بخشش مى‌باشد، حرف كدام يك مقدم است؟

ج- حرف زن با قسم مقدم است، مگر اينكه شوهر اقامه بيّنه كند.

س 136- خانمى مى‌گويد مهر خود را به شوهرش بخشيده است به شرط اينكه شوهرش همسر ديگرى نگيرد و شوهر مى‌گويد چنين شرطى در بين نبوده است، حرف كدام يك مقدم است؟

ج- حرف شوهر با قسم مقدم است مگر اينكه زن اقامه بيّنه كند.

س 137- مردى پس از مسافرتى كه يك سال طول كشيده برمى‌گردد مى‌بيند همسرش پسرى زائيده پس از نزاع و درگيرى زن را طلاق داده و زن پس از مدتى از دنيا مى‌رود. بعد از بزرگ شدن اين فرزند و طلب كردن حقش از پدر، پدر او را نفى مى‌كند، اين در حالى است كه زن تا آخر عمر مى‌گفته اين فرزند از شوهر من است و مرد هم به مؤمنه بودن زن اعتراف مى‌كند، در اين رابطه: 1- آيا قول مرد قبول است؟ 2- اگر مسأله مشكوك باشد كه اين طفل بعد از دوازده ماه به دنيا آمده يا قبل آن وظيفه چيست؟ 3- حكم ارث و محرميت اين پسر با بچه‌هاى ديگر اين مرد چيست؟ و آيا كودك حلال‌زاده است؟ ج 1- در فرض مذكور قول زن مقدم است، مگر خلاف آن ثابت شود. 2- در مواردى كه امكان الحاق است، كودك ملحق به شوهر مى‌شود. 3- در اين مورد كودك ملحق به پدر مى‌شود و احكام ارث و محرميت‌