س 217-
افرادى قادر بر سعى نيستند لذا آنها را به وسيله چرخ سعى مىدهند چنانچه در هنگام
سعى بخوابند، حكم سعى آنها چيست؟
ج- چون
سعى از عبادات است و صحت آن منوط به نيت و قصد قربت مستمر است. لذا در فرض سؤال
اگر قبل از شوط چهارم خواب رفته است.
به احتياط واجب سعى را از اول اعاده كند. و اگر بعد از شوط
چهارم خواب رفته است. پس از بيدار شدن و توجه و التفات بايد از آنجا كه بخواب رفته
سعى را ادامه دهد.
س 218- اگر
سعى را سهواً بيش از هفت شوط به جا آورد، تكليف چيست؟
ج- سعى
صحيح است، گرچه مستحب است كه آن را به هفت مرتبه ديگر برساند.
س 219- اگر
كسى در سعى به استحباب هروله عمل نكرد و پس از ردّ شدن از محلّ هروله، به فكر
جبران افتاد و به محل هروله مراجعت كرد آيا اين زيادى مخلّ به سعى است؟
ج-
نبايد مراجعت كند و در صورت مراجعت زيادى مخلّ انجام داده و سعى او باطل است و
بايد آن را از اول اعاده كند.
س 220-
شخصى در عمره، سعى را از روى خطا و فراموشى تمام نكرده و به اعتقاد اينكه سعى او
تمام شده تقصير كرده وظيفه چيست؟
ج- در
فرض مذكور كه سهواً و خطأً سعى را تمام نكرده و به اعتقاد فراغ از آن تقصير كرده
است عمره او باطل نيست ولى واجب است سعى را تمام كند و اگر اين خطا و سهو در سعى
عمره تمتع بوده، احتياط واجب آن است كه يك گاو براى كفاره ذبح كند، ضمناً فرقى
نيست كه خطا و ناتمام ماندن