مى‌كند) در اين صورت آيا احرام محقق گرديده؟ و آيا نيابت درست مى‌باشد؟

ج- نيابت و احرام او صحيح است.

س 113- كسى كه نمى‌تواند اعراب تلبيه را صحيح بگويد و يا حروف را از مخارج ادا كند، ولى با تلقين روحانى كاروان مى‌تواند صحيح بخواند، آيا مى‌تواند نايب شود؟

ج- در فرض سؤال، نيابت مانعى ندارد.

س 114- اگر نايب در حج تمتع در ارتكاب بعضى از محرمات مضطر باشد، نيابتش صحيح است؟

ج- بلى نيابتش صحيح است. ولى كفاره آن به عهده خودش مى‌باشد.

س 115- آيا صحيح است كه شخصى در بدو ورود به مدينه يا مكه ديگرى را وكالت و نيابت دهد كه قربانى او را بخرد و به موقع، آن را ذبح كند و اگر هم در بين اعمال مشكلى براى او پيش آمد و نتوانست بعضى از اعمال خود را انجام دهد اين فرد اعمال او را انجام دهد؟

ج- وكالت و استنابه به نحو مذكور مانعى ندارد و اگر نايب اعمالى را كه نيابت در آن صحيح است، به نيت منوب عنه انجام دهد صحيح و مبرء ذمه است.

س 116- كسى كه نماز او از جهت قرائت كامل نبود نايب كسى در حج شد، ولى نمازهاى طواف را نايب گرفت و طبق نظر خود، مشكل را حل كرد، آيا اين حج از منوب عنه مجزى است؟

ج- اگر از قرائت صحيح معذور بوده، نيابت و احرام او باطل است.

س 117- خدمه كاروانها و افرادى كه به جهتى ديگر، شب عيد قربان را در مشعر الحرام نمى‌مانند و تنها براى انجام وقوف، از اذان صبح تا طلوع آفتاب به مشعر مى‌آيند و يا وقوف اضطرارى مشعر را بجا مى‌آورند، مى‌توانند در حج‌