الظَّلَمَةِ وَ أَنْتَ وَاجِدٌ مِنْهُمْ خَيْرَ الْخَلَفِ مِمَّنْ لَهُ مِثْلُ آرَائِهِمْ وَ نَفَاذِهِمْ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ مِثْلُ آصَارِهِمْ وَ أَوْزَارِهِمْ وَ آثَامِهِمْ مِمَّنْ لَمْ يُعَاوِنْ ظَالِماً عَلَى ظُلْمِهِ وَ لا آثِماً عَلَى إِثْمِهِ.

بدترين وزيران تو كسانى هستند كه قبل از تو، براى اشرار وزير بوده‌اند و در گناهشان شريك و يار، پس نبايد كه اينان (وزراى رژيم طاغوت) رازداران تو باشند؛ زيرا اينان همكاران گناه‌كاران و برادران ستمكاران‌اند. در حالى كه تو بهترين جانشين را در اختيار دارى و كسانى كه از نظر فكر و نفوذ اجتماعى كمتر از آنها نيستند و در مقابل، بار گناهان آنها را بر دوش ندارند و از كسانى هستند كه با ستمگران در ستم‌شان همكارى نداشته و در گناه، شريك آنان نبوده‌اند.

ببينيد چگونه على عليه السلام با ژرف‌نگرى داهيانه‌اى، طرد و نفى همكاران رژيم سابق را به فرماندار خود، مالك توصيه مى‌كند و از اين كه ممكن است با اين پاك‌سازى با كمبود نيروهاى متخصص روبه‌رو شود، او را به وجود نيروهاى اصيل و انقلاب و كارآمد در جامعه رهنمون مى‌شود و گوشزد مى‌كند كه با اين تفكر و خيال‌بافى، از پاك‌سازى و سالم‌سازى جامعه اسلامى نهراسد؛ زيرا با طرد نيروهاى فاسد، نيروهاى سالم به سهولت جايگزين آنان خواهند شد.

جذب نيروهاى حزب اللَّه در هيأت دولت و علل برترى آنها

گفتيم كه على عليه السلام مالك را مطمئن مى‌سازد كه با طرد نيروهاى فاسد رژيم سابق، كارها مختل نشده و فضاى ادارى كشور از همكاران صالح‌