همه نقاط ضعف، متّهم به «زنّدقه» است. [1]

آيا شخص طبرى با اين همه پرده‌پوشى‌ها از داده‌هاى مُسلّمِ تاريخ اسلام، مورد اعتماد است؟ و آيا در تاريخ او، با اين همه كاستى‌ها كه در منابعِ استنادِ آن است، هرچه آمده است صحيح است؟

و جالب اين كه در همين تاريخ طبرى حوادثى نقل شده است كه آگاهى امام از شهادت را حكايت مى‌كند.

ناكجا آباد:

مؤلّف مى‌گويد:

آه! چقدر دردناك است كه امام حسين عليه السلام مى‌خواهد با اين وضع ناگوار و با اين حال پريشانى كه همراهان آن حضرت دچار آن شده‌اند، كاروان را آرام و شكيبا نگهدارد و در آن راه‌هاى طولانى و بيابانى به سوى يك محل پيش‌بينى نشده سوق دهد. [2]

بايد ديد آيا مقصود از «به سوى محل پيش‌بينى نشده» (ناكجا آباد) چيست؟ آيا مقصود اين نيست كه امام نمى‌داند به كجا مى‌رود؟ و نمى‌داند كه اين حركت به سوى سرزمين كربلا مى‌انجامد؟ اساساً طرح اين‌گونه حيرت و سرگشتگى به چه منظور است؟ آيا براى امامى كه- دست كم- به گفته شما «امام معصومى است كه ممكن نيست كوچك‌ترين خطا و اشتباهى از او سر بزند»؛ [3] طرح چنين حيرانى‌

[1]. الغدير، ج 8، ص 326.

[2]. شهيد جاويد، ص 90.

[3]. همان، ص 6.