جلد اول‌

[مقدمات پژوهش‌]

[پيشگفتار سيد هاشم حسينى بوشهرى‌]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

علم اصول فقه، در بين علوم اسلامى از مقام و منزلتى رفيع برخوردار است و اهميّت آن بر كسى پوشيده نيست، چون اين علم، قواعدى است كه براى استنباط احكام شرعى مهيّا شده و تنها علمى است كه با اين هدف تأسيس شده است. روشن است كه دستيابى به احكام شرعى، مقدّمه براى عمل به آنها و تأمين سعادت دنيا و آخرت براى هر انسان است. از اين رو بر مجتهد لازم است اين قواعد را مورد توجّه قرار داده و به بحث و بررسى پيرامون آنها بپردازد و حدود و ثغور هركدام را مشخص كرده و در استنباط احكام شرعى از آنها استفاده كند. اين قواعد، قبل از اين كه به صورت علم مستقلى تدوين شود، در كتاب و سنت وجود داشته و در مقام استنباط، مورد استفاده قرار مى‌گرفته است. هرچند در اوايل امر، به صورت قواعدى بسيط بوده و به مرور زمان توسعه پيدا كرده است. بر اين اساس، جمعى از بزرگان شيعه اقدام به جمع‌آورى رواياتى نموده‌اند كه در ارتباط با قواعد علم اصول مى‌باشد و آنها را در كتب مستقلى تدوين نموده‌اند. از جمله‌