responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : اصول فقه شيعه نویسنده : فاضل لنكرانى، محمد    جلد : 1  صفحه : 197

به‌هرحال، از كلام اينان چيزى كه موضوع بحث را مشخص كند بدست نمى‌آيد، هرچند نظريه آنان- درهرصورت- مردود است و ما به‌زودى ادلّه بطلان اين نظريه را بيان خواهيم كرد. [1]

مراد از ارتباط ذاتى چيست؟

در اين كه مراد از ارتباط ذاتى چيست؟ دو احتمال وجود دارد: يكى اين كه مقصود، ارتباط بين علت و معلول باشد و ديگر اينكه مراد، اقتضاء باشد و اقتضاء، مرحله‌اى از ارتباط است كه به علّيت تامّه نمى‌رسد. و درهرصورت، ممكن است مراد از معنا واقعيت معنا باشد، مثلًا ماء يعنى واقعيت آب، و ممكن است مراد، انتقال مستمع به معنا باشد. بنابراين، ارتباط ذاتى بين لفظ و معنا داراى چهار احتمال است: احتمال اوّل: اگر مقصود از ارتباط ذاتى، علّيت تامّه و مقصود از معنا، واقعيت معنا باشد بايد الفاظ، علتِ ايجادكننده حقيقتِ معنا باشند، يعنى مثلًا لفظ «ماء» ايجادكننده حقيقتِ «آب» باشد، همان گونه كه «نار» علت موجده «حرارت» است. و بطلان اين مطلب واضح است. احتمال دوّم: اگر مقصود از ارتباط ذاتى، اقتضاء و مقصود از معنا، واقعيت معنا باشد اين نيز بطلانش واضح است و همان گونه كه لفظ «ماء» ايجادكننده حقيقتِ «آب» به نحو علّيت تامّه نيست ايجادكننده آن به نحو اقتضاء- يعنى علّيت ناقصه- نيز نمى‌تواند باشد، زيرا ما مى‌بينيم الفاظ، بعد از معانى تحقّق پيدا مى‌كنند. مثلًا مخترع، ابتدا چيزى را اختراع مى‌كند و بعد نام‌گذارى مى‌كند و اگر ادّعاى اينان شامل اعلام‌


[1]- گفته مى‌شود: اخيراً در غرب فلسفه‌اى به نام «فلسفه الفاظ» پايه‌ريزى شده و مسائل را از روى ريشه‌يابى الفاظ، مورد بحث قرار مى‌دهد، و اين گويا ناشى از توهّم ارتباط ذاتى بين الفاظ و معانى است.

نام کتاب : اصول فقه شيعه نویسنده : فاضل لنكرانى، محمد    جلد : 1  صفحه : 197
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست