ندارد؛ مواردى مانند ضربات مغزى و جمجمه‌اى كه به صورت باز (اصابت گلوله به جمجمه) اتفاق افتاده است، به آسانى قابل شناسايى مى‌باشد. ولى در پاره‌اى دگر، تحقق قطعى مرگ مغزى، مشكوك است. از اين رو، پزشكان براى جلوگيرى از اشتباه در تشخيص مرگ مغزى شاخصه‌هاى بالينى، شرايط و آزمون‌هاى تكميلى و تأييدى را قرار داده و معتقدند كه عدم تحقق حتى قسمتى از يك معيار، تشخيص را منتفى مى‌كند.

موارد دشوار تشخيص مرگ مغزى‌

- تروماى شديد صورت. [1]

- ناهنجارى‌هاى پيشين مردمك.

- وجود آثار مسموميت دارويى. [2]

- نبود سابقه آپنه در هنگام خواب يا بيمارى‌هاى شديد ريوى كه به تجمع دى‌اكسيدكربن بينجامد.

- كودكان زير 5 سال. [3]

معيارهاى بالينى تشخيص مرگ مغزى‌

- داشتن علّتى واضح، براى از بين رفتن عملكرد بالينى مغز و غيرقابل بازگشت بودن آن، افزون بر نبود وضعيت مشكوك، كه باعث ترديد در تشخيص بالينى شود.

- اغما، پاسخگو نبودن به محرك‌هاى خارجى دردناك و كمتر نشدن حرارت بدن از 32 درجه.

- از بين رفتن رفلكس‌هاى ساقه مغز، و به طور كلى از دست رفتن تمامى‌

[1].Trauma.

[2].Intoxication.

[3]. رك: همان؛ همو، پيوند اعضا در فقه اسلامى، چاپ اول، (مشهد: بنياد پژوهشهاى اسلامى، 1381)، ص 126.