در نتيجه مجاز به نقل زيارت عاشورا و تحقيق درباره آن از كتاب مصباح كبير و صغير شيخ طوسى و كتاب كامل الزيارات و كتاب مصباح الزائر سيد بن طاووس و بحار الانوار مرحوم مجلسى‌

مى‌باشم. اميد است ائمه طاهرين در نشر معارف آنان اين ناچيز را مورد دستگيرى و هدايت و حمايت قرار دهند.

(2) بخشى پيرامون بنى اميه و لعن آنان‌

بنى اميه منسوب‌اند به اميه بن عبد الشمس كه طبق نقل مشهور برادر دوقلوى هاشم بن عبد مناف بوده است. مورخان مى‌گويند هنگام ولادت اين دو برادر، انگشت يكى از آن دو بر پيشانى ديگرى چسبيده بود كه جراح آن زمان آنان را از هم جدا كرد و در اين عمل جراحى خون بسيارى جارى شد. اين قصه به فال بد گرفته شد و پيش بينى شد كه بين نسل اين دو، خون‌ريزى ادامه خواهد داشت. به هر حال براساس اين نقل بنى اميه از قريش محسوب مى‌شوند.

ولى قول ديگر اين است كه اميه غلامى رومى بوده كه عبد الشمس او را پسر خوانده خود قرار داد، بنابراين قول، بنى اميه از قريش خارج و از مزاياى مادى و معنوى كه در اسلام براى قريش وارد شده محروم خواهند بود. علامه مجلسى در بحار الانوار اين قول را تأييد نموده‌ [1] است.

در هر حال از نسل بنى اميه چهارده تن در شام به حكومت رسيده‌اند كه اول آنان معاويه و آخرين ايشان مروان بن محمد معروف به مروان حمار مى‌باشد. حكومت اموى‌ها در سال 41

قمرى به زور و

[1]- رجوع شود به ريحانة الادب 381: 8- 383؛ كامل بهائى 269: 1.