ج) خواندن زيارت عاشورا براى پيدا شدن قالى‌هاى مسروقه‌

حدود پنجاه سال قبل مرحوم پدرم به دعوت جمعى از اهل كاشان براى امامت جماعت در يكى از مساجد آن شهر به كاشان هجرت كرد و در منزلى كه تدارك ديده بود با عائله مستقر شد. در رأس دعوت كنندگان ايشان مرد صالحى بود به نام حاج ماندعلى جهان آرائى. جمعى از قالى فروشان كه جاى‌

امنى براى انبار فرش نداشتند منزل آقاى جهان آرائى را مكانى امن مى‌دانستند و قالى‌هاى نفيس را در يك محوطه سر پوشيده كه بخشى از منزل اين مرد صالح بود به وديعه به او مى‌سپردند. در همان هفته اول ورود پدرم در كاشان، دزدان بخشى از قالى‌هاى امانتى و ملكى را با خراب كردن قسمتى از آن محوطه سرپوشيده به سرقت مى‌برند.

بعضى از ياوه گويان هم اين جريان را به عنوان بدقدمى پدرم مربوط مى‌كردند. صاحبان قالى‌ها هم نيروى انتظامى آن روز را در جريان قرار دادند، ولى با تمام فعاليتى كه انجام شد اثرى از قالى‌هاى مسروقه مشاهده نشد.

آقاى جهان آرائى به پدرم گفت آيا از طرق معنوى چيزى به خاطر داريد كه مؤثر باشد؟ پدرم پاسخ داد روز جمعه بالاى بام برود و زيارت عاشورا را به طور كامل بخواند و از خداوند مدد بطلبد. آن مرد صالح كه از اوتاد عصر خود بود به دستور پدرم عمل كرد آنچه به ياد دارم همان روز نزديك غروب جوانى براى به دست آوردن كبوترهاى چاه‌نشين به چاه مخروبه قناتى كه آب آن خشك شده بود مى‌رود و مى‌بيند ارتفاع چاه بسيار كم شده و زير پاى او هم اشياء نرم احساس مى‌شود، بعد از لحظاتى متوجه مى‌شود كه چاه انبار قالى شده، بدين‌