اين جمله‌ها آن نيست كه به عرض خليفه رسانيده‌اند، بلكه مراد از ظالم اول قابيل است كه قاتل برادر خود هابيل مى‌باشد و دومى پى‌كننده ناقه صالح و سومى قاتل يحيى بن زكريا و چهارمى عبدالرحمان بن ملجم مرادى قاتل على بن ابى طالب است. خليفه عذر او را قبول كرد و به مراتب تجليل شيخ‌

افزوده شد و آن ساعى سخن چين هم به كيفر رسيد. [1]

از اين قطعه تاريخى به‌خوبى استفاده مى‌شود كه زيارت عاشوراى معروف، به‌گونه‌اى مورد عمل مشهور بوده كه امكان انكار آن وجود نداشته است، از اين‌رو مرحوم شيخ براى تبرئه خود و ديگران وارد توجيه مى‌گردد. اين سند تاريخى، مصداق بارزى براى قرينه وثوق به صدور است كه از بدو امر تا به امروز قابل استناد مى‌باشد.

بررسى سند زيارت عاشورا در مصباح الزائر

مرحوم سيد بن طاووس در مصباح الزائر حديث امام باقر (ع) را از صالح بن عقبه از عقبه بن قيس از امام باقر (ع) روايت نموده كه اين سند از ناحيه عقبه بن قيس مخدوش است، امّا حديث امام صادق (ع) را از محمد بن خالد طيالسى از سيف بن عميره از صفوان از امام صادق (ع) نقل كرده است كه همگى مورد اعتماد مى‌باشند.

اينك در ادامه مطالب مهمى در طى چند نكته بيان مى‌شود:

نكته اول: از آن‌چه تاكنون گفته شد معلوم مى‌گردد كه زيارت عاشورا به آن شكل كه در كتاب كامل الزيارات و مزار كبير با ذكر سند و دركتاب مصباح كفعمى بدون ذكر سند روايت شده از زيارات‌

[1]- ريحانة الادب 328: 3؛ مجالس المؤمنين 480: 1.