با وجود اين‌كه بعضى سندهاى آن صحيح و بعضى حسن است و فى الجمله وثاقت سند بر مشرب تحقيق به هيچ وجه جاى تأمّل نيست، بدين ترتيب احدى از علما در اين جهت سخنى نگفته و تأملى نكرده است. [1]

در هر حال زيارت عاشورا كه مشتمل بر صد لعن و سلام مى‌باشد از امام محمد باقر و امام صادق (ع) در كتب اماميه به چند طريق مذكور است.

الف) بررسى سند زيارت در كتاب كامل الزيارات‌

جعفر بن محمد بن قولويه در كتاب كامل الزيارات (باب 71) آن را به دو سند از حضرت امام باقر (ع) ذكر كرده است.

سند اول: حكيم بن داود و غيره از محمد بن موسى همدانى از محمد بن خالد طيالسى از سيف بن عميره و صالح بن عقبه از علقمه بن محمد حضرمى از امام باقر (ع).

سند دوم: محمد بن اسماعيل از صالح بن عقبه از مالك جهنى از امام باقر (ع).

مرحوم ابن قولويه در مقدمه كتاب كامل الزيارات فرموده‌اند رواياتى كه در اين كتاب درج شده همگى از مشايخ ثقات واصل شده است. در نتيجه وى با اين گفتار 388 راوى را توثيق كرده است، البته به عقيده اكثر علما، اين جمله تنها مربوط به آخرين حلقه نزولى سند است؛ يعنى افرادى كه نسبت به او (ابن قولويه) داراى رابطه استادى‌

[1]- شفاء الصدور 72: 1.