مى‌شود؛ لعن، اعلام نااميدى هميشگى از ملعون، و مطرود بودن دائمى اوست‌: وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَى يَوْمِ الدِّينِ. [1]

در خاتمه، يادآور مى‌شويم:

آنچه بيان شد، اشاره‌اى به مبانى علمى اين بحث بود، امّا در شرايط كنونى كه وحدت امّت اسلامى از هر امرى لازم‌تر و واجب‌تر است، و ممكن است با چنين عملى به صورت آشكار، به اختلافات ميان مسلمانان دامن زده شود، هرگز به لعن آشكار نسبت به كسانى كه گروهى از مسلمانان به اشتباه از آنان طرفدارى مى‌كنند، توصيه نمى‌كنم؛ زيرا، مراقبت از اساس اسلام لازم است. و اين امر، رهين اتحاد و يكپارچگى امّت اسلامى است.

معرفى كتاب‌

كتابى كه در پيش روى داريد، تحقيقى است عالمانه و به دور از تعصّب، از استاد بزرگوار حضرت آيت الله آقاى حاج شيخ حسين كريمى قمى كه به حقّ از

محقّقين برجسته حوزه علميه قم و از اساتيد مبرّز حوزه و دانشگاه مى‌باشند و اجتهاد مطلق ايشان در سال‌هاى بسى دور، به تأييد بزرگان و اعاظم، از جمله والد معظّم مرجع بزرگوار حضرت آيت الله العظمى آقاى حاج شيخ محمد فاضل لنكرانى (قدس سره) رسيده است.

در اين كتاب، شبهات مربوط به سند زيارت عاشورا به صورت بسيار دقيق و فنّى پاسخ داده شده و معظّم له اثبات فرموده‌اند كه اين‌

[1]- ص: 78.