پيش گفتار:

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم‌

والحمدللَّه ربّ العالمين وصلّى اللَّه على سيّدنا محمّد وآله الطاهرين‌

انسان موجودى است كه سعادت و كمال خود را در آزادى مطلق مى‌بيند؛ و وجود غريزه افزون‌طلبى در او، سبب شده كه به هيچ حدّى محدود نباشد؛ به‌گونه‌اى كه اگر شهوت مال بر او غلبه كند، گنجينه‌هاى زمين او را قانع نمى‌كند؛ و اگر شهوت مقام بر او چيره شود، حكومتِ بر زمين را كافى ندانسته و در پى آن است كه پرچم قدرت خود را بر كرات آسمانى به اهتزاز درآورد. هواى سركش انسان براى قانع كردن هوس پايان‌ناپذير او هيچ مرزى نمى‌شناسد و از پايمال كردن و تجاوز به حقوق ديگران باكى ندارد.

از سوى ديگر، خداوند متعال، سازمان وجودى انسان را به‌صورت موجودى اجتماعى آفريده كه به‌تنهايى قدرت رفع نيازهاى بى‌شمار خود را ندارد. به‌ناچار، بايد تن به بعضى از محدوديت‌ها داده، از افزون‌طلبى خود دست بردارد و به حدّ و حدودى از آن اكتفا كند.

در اين راستا، خداوند براى هدايت بشر به سعادت و كمال حقيقى، پيامبرانى فرستاد تا انسان را به سعادت و كمالى راهنمايى كنند كه به حقّ و حقوق ديگران تجاوز نكرده و همگان از آن بهره‌مند گردند. به‌همين جهت، تمام اديان الهى و به‌ويژه دين مبين اسلام، داراى قوانينى اجتماعى است كه هر دو جنبه مادى و معنوى بشر را تأمين مى‌كند؛ و براى هر يك از مواد آن، كيفر و پاداشى مناسب با آن مقرّر كرده است.