نام کتاب : آئين كيفرى اسلام نویسنده : ترابى شهرضايى، اكبر جلد : 1 صفحه : 553
تازيانه
مىزنند؛ و بر هر عضوى از بدن آنها زده مىشود، ولى سر و عورتين ترك مىگردد.
دلالت روايت بر مطلوب ما، يعنى اجراى حدّ بر مرد در حالت ايستاده و بر زن در حالت
نشسته تمام بوده، و كسى هم مخالفت نكرده است.
فرع
دوم: پوشش بدن زانى هنگام اجراى حدّ
آيا
در زمان اقامهى حدّ بايد تمام بدن زانى به غير از عورتين برهنه و عريان باشد به
گونهاى كه تازيانه به طور مستقيم با بدنش تماس پيدا كند؟ دو قول مطرح است:
الف: اگر مرد زانى حين ارتكاب زنا عريان و بدون لباس بوده، او را برهنه
كرده و حدّ را بر بدنش مىزنند؛ فقط عورتين او پوشيده مىشود و نبايد به آنها
تازيانه بزنند. واگر لباس پوشيده مرتكب زنا شده، بايد حين اجراى حدّ همان لباس را
بپوشد و حاكم شرع حقّ ندارد لباسهايش را بيرون آورد؛ فقط در صورتى كه آن لباس
پوستين و نمد و امثال آن باشد كه مانع رسيدن درد تازيانه به بدن او مىشود، بايد
بيرون آورند.
شيخ
طوسى رحمه الله [1]
در بعضى از كتابهايش بر اين قول ادّعاى اجماع كرده است؛ مرحوم محقّق [2] آن را به «قيل» نسبت مىدهد، و صاحب
جواهر رحمه الله [3]
آن را قول مشهور مىداند.
ب: بدن مرد زانى به جز عورتين حين اجراى حدّ بايد برهنه باشد؛ خواه
برهنه مرتكب زنا شده باشد و يا پوشيده؛ حالت زانى هنگام زنا دخلى در كيفيّت اجراى
حدّ ندارد.
اين
قول را مرحوم محقّق در شرايع و مختصر النافع، [4] علّامه رحمه الله در قواعد [5] و غير اين دو بزرگوار، فقهاى ديگرى انتخاب كردهاند. در غاية المرام [6] آن را به مشهور نسبت مىدهد؛ ليكن صاحب جواهر رحمه الله مىفرمايد
شهرت آن ثابت نيست. به نظر ما، اگر قول مشهورى هم
[1]. مدّعى اجماع، ابن زهره در غنية النزوع، ص
425 است؛ در تقرير درس سهواً به شيخ نسبت دادهاند، ولى در كتاب الحدودبه غنية
النزوع نسبت مىدهند. (ص 180).