همسرش زنا كند، رجم است؟ امام عليه السلام فرمود: نه؛ زيرا، تا دخول نشود، احصان محقّق نشده و تا احصان نباشد، رجمى نيست.

شيخ صدوق رحمه الله همين روايت را با اضافه‌اى آورده است؛ به اين صورت كه رفاعه پرسيد:

آيا اگر اين زنا قبل از دخول به زوجه بوده، بين آنان جدايى مى‌اندازند؟ امام عليه السلام فرمود: نه.

كيفيّت جمع بين دو طايفه‌

دو روايت علىّ بن جعفر [1] و حنّان، [2] دلالت بر جدايى بين زن و شوهر داشتند؛ ليكن اين روايت نفى تفرقه نمى‌كند؛ به قرينه‌ى آن از ظهور آن دو در وجوب جدايى دست برمى‌داريم.

ممكن است بگوييم: آن دو روايت دلالت بر وجوب جدايى، و اين روايت دلالت بر عدم جواز آن دارد؛ لذا، بين دو دسته تعارض است. روايت صدوق رحمه الله‌ [3] را از جهت مطابقت با شهرت فتوايى مقدّم بر آن دو روايت مى‌كنيم.

اختصاص حلق رأس به مرد زانى‌

موضوع دو روايت (علىّ بن جعفر و حنّان) كه در مورد تراشيدن موى سر رسيده بود، مردان است و متعرّض حكم زنان نشده‌اند. الغاى خصوصيّت از آن‌ها نيز وجهى ندارد؛ زيرا، اگر گفته شد: سر مرد زانى را بتراشيد، نمى‌توان گفت: از آن الغاى خصوصيّت كرده، حكم را نسبت به زنان نيز تعميم مى‌دهيم.

اختصاص تبعيد به مرد زانى‌

شكّى نيست قدر مسلّم از حدّ تبعيد، زانى مملّكى است كه عقد خوانده، ولى دخول نكرده باشد؛ ليكن بحث در اين است كه آيا اين حدّ اختصاص به مرد مملّك دارد يا در حقّ زنى‌

[1]. وسائل الشيعة، ج 18، ص 359، باب 7 از ابواب حدّ زنا، ح 8.

[2]. همان، ح 7.

[3]. همان، ص 358، ح 1 و 2.