نام کتاب : آئين كيفرى اسلام نویسنده : ترابى شهرضايى، اكبر جلد : 1 صفحه : 192
1-
وبالإسناد عن عاصم بن حميد، عن محمّد بن قيس، عن أبي جعفر عليه السلام، قال: قضى
أمير المؤمنين في العبيد إذا زنى أحدهم أن يجلد خمسين جلدة، وإن كان مسلماً أو
كافراً أو نصرانيّاً ولا يرجم ولا ينفي. [1]
فقه
الحديث: اميرمؤمنان عليه السلام دربارهى بردگان چنين قضاوت كرد: به هركس از
آنان كه زناى محصنه كند، پنجاه تازيانه بزنند، چه مسلمان، چه كافر و چه نصرانى
باشد، و رجم نشود و تبعيد نگردد.
اين
روايت دلالت دارد اگر شخصى در حال رقيّت زنا كند، سبب احصان نمىشود؛ لذا، يكى از
شرايط احصان، ارتكاب زنا در حال حرّيت است.
2-
وعنه، عن البراقي، عن زرارة، عن الحسن بن السري، عن أبي عبداللَّه عليه السلام،
قال: إذا زنى العبد والأمة وهما محصنان فليس عليهما الرجم. إنّما عليهما الضرب
خمسين، نصف الحدّ. [2]
فقه
الحديث: در اين صحيحه، امام صادق عليه السلام فرموده است: اگر عبد و كنيزى
كه تمام شرايط احصان را دارا هستند، در حال رقيّت زنا كنند، فقط پنجاه تازيانه- كه
نصف حدّ زنا است- بر آنان زده شده و رجم نمىشوند.
دلالت
اين روايت روشن است. مقصود از «هما محصنان» نيز آن است همهى شرايط احصان وجود
دارد؛ و تنها چيزى كه هست مسألهى عبد و كنيز بودن است. از روايت استفاده مىشود
مسألهى حرّيت مكمّل شرايط احصان است.
3-
محمّد بن الحسن بإسناده عن أحمد بن محمّد بن عيسى، عن الحسن بن محبوب، عن الحارث
الأحول، عن بريد العجلي، عن أبي عبداللَّه عليه السلام في الأمة تزني قال: تجلد
نصف الحدّ كان لها زوج أو لم يكن لها زوج.
[3]
[1]. وسائل الشيعة، ج 18، ص 402، باب 3 از ابواب
حدّ الزنا، ح 5.