عمل، در حقّ زن، زنا باشد؛ مانند موردى كه زن مى‌دانستنه فلان مرد شوهرش نيست، امّا مرد به خيال اين‌كه زن همسرش است، با او وطى كند.

اين اشكال بر تمام تعاريفى كه فقط زناى مرد را تعريف كرده‌اند، وارد است. بنابراين، تعريف بايد اعمّ باشد و شامل زناى موجب حدّ نسبت به هر دو بشود. با اضافه كردن عبارت: «تمكين زن براى وطى كردن مردى كه بالأصالة با او حرام است»، اين اشكال دفع مى‌شود.