هورمون‌هاى مردانه يا جراحى تغيير جنسيت، نشان داده شود. زنان دچار اين اختلال، از اين‌كه توسط ديگران به عنوان يك زن در نظر گرفته شوند، يا اعمالشان در جامعه براساس جنسيت اصلى آن‌ها (يعنى همان زن بودن) تعبير و تفسير شود، بسيار ناخشنود مى‌گردند.

دختران دچار «اختلال هويت جنسى» در مقابل انتظارات يا تلاش‌هاى والدين براى پوشيدن لباس‌ها يا ساير آرايش‌هاى زنانه، واكنش منفى شديدى نشان مى‌دهند. برخى ممكن است از رفتن به مدرسه يا شركت در نشست‌هاى اجتماعى كه مستلزم پوشيدن لباس دخترانه يا زنانه است، اجتناب كنند. آن‌ها پوشش و موى كوتاه پسرانه را ترجيح مى‌دهند. اغلب از سوى غريبه‌ها به جاى پسران اشتباه گرفته مى‌شوند و ممكن است در خواست كنند تا آن‌ها را با يك نام پسرانه صدا بزنند. قهرمانان خيالى‌شان اغلب مردان ستبر تن مانند حسين رضا زاده و يا قهرمانان فوتبال هم چون على دايى هستند. آن‌ها علاقه‌اى به عروسك‌ها يا هر شكل از اسباب بازى با پوشش زنانه يا فعاليت‌هاى مربوط به ايفاى نقش زنانه نشان نمى‌دهند.

دختران دچار اين اختلال، ممكن است گاهى از ادرار كردن در وضعيت نشسته پرهيز كنند. احتمال دارد ادعا كنند كه داراى آلت تناسلى مذكر هستند، يا اين آلت در آن‌ها رشد خواهد كرد و بالاخره هم چون مردان خواهند شد. آن‌ها ممكن است خواهان عدم رشد پستان‌ها يا بروز قاعدگى باشند. اين قبيل دختران معمولًا در ايفاى نقش، رؤياها و خيال پردازى‌هايشان، هويت جنسى مخالف را به شكل آشكارى نشان مى‌دهند.

زنان بزرگسال كه دچار اختلال هويت جنسى هستند، ممكن است به طور پنهانى وقت بسيار زيادى را براى مبدل پوشى و تلاش براى تبديل ظاهر خود به شكل جنسى مخالف صرف كنند. اين عده مى‌كوشند تا در جمع، به صورت يك مرد ظاهر شوند. پريشانى يا آشفتگى روانى در مبتلايان به اختلال هويت جنسى، در سراسر دوره زندگى به گونه‌اى متفاوت ظاهر مى‌شود. در كودكان به صورت ابراز ناخشنودى از جنسيت خويش جلوه‌گر