«پدر من همين زن است جز اين‌كه وى پيش از اين مرد بوده و اكنون زن شده»، سخن او درست است و هيچ كس نمى‌تواند آن را انكار كند. [1]

دليل دوم: صدق عنوان پدر و مادر براساس زمان انعقاد نطفه‌

از نظر شرعى، پدر كسى است كه فرزند از نطفه (اسپرم) وى به وجود آمده باشد. پس از تغيير جنسيت پدر يا مادر، بايد حالت سابق، يعنى زمان انعقاد نطفه را ملاحظه كرد و نه حالت كنونى. از اين رو، امام خمينى مى‌فرمايد:

والظاهر أنّ اختلافهما فى الإرث بلحاظ حال انعقاد النطفه؛ [2]

ظاهر آن است كه اختلاف آن دو در ارث، به لحاظ حال انعقاد نطفه است.

البته كلام فوق در بحث ارث است، ولى بحث «عناوين نسبى» با بحث «ارث» داراى ارتباط مى‌باشد. بنابراين، مى‌توان گفت: اگر پدر تغيير جنسيت دهد، زن فعلى، مادر محسوب نمى‌شود؛ چه اين كه، شخص فعلى، وضع حمل نداشته است و نسبت «مادر و فرزند» وقتى صحيح است كه فرزند در رحم وى پرورش يافته باشد و آن زن، بچه را به دنيا آورده باشد.

البته در غالب موارد، «وضع حمل» و «تولد فرزند از مادر» وجود دارد و در برخى موارد شاهد تولدهاى آزمايشگاهى يا تولدهاى خارج رحم هستيم. پس تعبير دقيق‌تر در مورد نسبت «مادر و فرزند» آن است كه گفته شود: مادر كسى است كه فرزند از تخمك او به وجود آمده است.

با اين توضيح معلوم مى‌شود كه هرگاه پدر تغيير جنسيت دهد، زن فعلى، مادر محسوب نمى‌شود؛ چون فرزند از تخمك او به وجود نيامده است. آيت‌الله‌ محمد مؤمن‌ مى‌گويد:

پدر كسى است كه از نطفه او، فرزند به وجود آمده باشد و اين عنوان، بر كسى كه فرزند را در شكم خود حمل كرده و سپس او را زاييده، صدق نمى‌كند،

[1]. سيد محسن خرازى، تغيير الجنسيه، فقه اهل البيت عليهم السلام، عربى، ش 23، ص 258.

[2]. امام خمينى، تحرير الوسيلة، ج 2، ص 559.