همراه با تهويل، يعنى همراه با تهديد و تخويف و توسل به زور.

Argumentum ad hominem

1- نوعى مغالطه و آن حجّتى است كه بسبب مبتنى بودن بر آنچه خصم پذيرفته، براى او الزام آور است. 2- حجت مبتنى بر تشنيع گوينده.

Argumentum ad misericordiam

نوعى مغالطه كه مبتنى است بر استرحام يعنى مظلوم‌نمايى و برانگيختن ترحّم.

Argumentum ad populum

نوعى مغالطه مبتنى بر برانگيختن احساسات عامه مردم.

Assent

قبول، ايقاع، پذيرفتن، صحّه گذاشتن، اثبات يا نفى.

به نظر لالاند قلمرو معنى اين لفظ از قلمرو

» certitude «

(يعنى يقين يا اعتقاد جازم) وسيعتر

است. و از گمانهاى ضعيف و اعتقادهاى سست تا اعتقاد جازم يعنى يقين كامل را شامل مى‌شود.

Assertion

ايقاع، حكم كردن به صدق يك قضيّه (ايجابى يا سلبى).

Assertoric

قضيه واقعى، قضيّه وقوعى (يعنى قضيّه‌اى كه ذهن به وقوع آن يعنى فعليّت داشتن آن حكم مى‌كند بدون اينكه ضرورتى براى آن قائل باشد).

Attribute

محمول‌

attribute

ولالاند توصيه مى‌كند كه بين‌

Predicate

فرق گذاشته شود. اصطلاح نخستين‌

را به مواردى اختصاص دهيم كه محمول بوسيله‌

» is «

به موضوع اسناد داده شود، وادات ربط

اصطلاح دوم را به معنى عامترى كه امروز منطقيان جديد به كار مى‌برند. مثلا در قضيّه «انسان پستاندار است»، لفظ «پستاندار»

attribute

است، در صورتى كه در قضيّه‌

«انسان مى‌انديشد» (كه اسناد بدون ادات ربط

predicate

است. است)، «مى‌انديشد»

Attribution

اسناد، حمل‌

Attributive proposition

قضيّه حملى‌

Axiom

axioma

(مشتق ازمأخوذ از ريشه يونانى‌

[45]axios

كه به معنى ارزشمند و شايسته است).

1- علم متعارف يا اصل متعارف و آن به معنى دقيق كلمه عبارتست از قضيّه‌اى كه بخودى خود

axiology

بمعنى علم ارزشها يا

(1). چنانكه امروز

شناخت ارزشها است كه البته مراد ارزشهاى معنوى و اخلاقى است.