ن‌

نادانسته‌

نامعلوم، مجهول.

«و علم منطق آن علم است كه اندر وى پديد شود، حال دانسته شدن نادانسته به دانسته» (دانشنامه، منطق، ص 9).

نام‌

(- اسم).

«هرلفظى مفرد يا نام بود يا كنش يا حرف و به تازى نام را اسم خوانند» (دانشنامه، ص 29).

نتيجه‌

قضيه‌اى كه در قياس ضرورة از دو مقدمه لازم مى‌آيد.

«و آن هردو قضيه را كه اندر قياس است مقدمه خوانند. و آن قضيه را كه لازم آيد نتيجه خوانند» (دانشنامه، ص 64). «و نتيجه هرقضيه باشد كه لازم قياسى بود» (اساس، ص 190).

نسب اربع‌

نسبتهاى چهارگانه كه عبارتند از تساوى، و تباين، و عموم و خصوص مطلق، و عموم و خصوص من وجه. بين دو كلى همواره يكى از اين نسبتها برقرار است.

نسبت‌

1- ارتباط، نحوه ارتباط، مثلا مى‌گوئيم نسبت بين حيوان و انسان نسبت عموم و خصوص مطلق است. (- نسب اربع).