responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ اصطلاحات منطقى نویسنده : خوانساری، محمد    جلد : 1  صفحه : 161

غ‌

غايب‌

(- فرع در اصطلاح قياس فقهى) (- تمثيل، ص 77).

«... و ايشان اصل را شاهد گويند، و فرع را غايب. و به شاهد آن خواهند كه حكم در او موجود و معلوم باشد، و به غايب آنكه در او مطلوب و مجهول باشد. خواه هردو حاضر باشند و خواه هردو غايب. و خواه يكى حاضر و ديگر غايب» (اساس، ص 333).

غريب‌

1- آنچه خارج از ذات و ماهيت باشد.

«مناسبت مقدمات و نتايج برهانى آن بود كه محمولات مقدمات، موضوعات خود را ذاتى باشند تا غريب نبود. چه غريب علت حكم نتواند بود» (اساس، ص 380).

«و بعد از آن نفس به توسط فكر و قوت تمييز در آن صورت تصرف كند، و عوارض و لواحق غريب را از ماهيت آن صورت نفض كند» (اساس، ص 375).

2- نامأنوس، غير متداول، غير معروف.

«در تعريفات لفظى شايد كه لفظ مشتبه يا متنازع يا غريب را به لفظى كه از اشتباه يا تنازع ايمن بود يا مشهور بود تعريف كنند» (اساس، ص 64).

نام کتاب : فرهنگ اصطلاحات منطقى نویسنده : خوانساری، محمد    جلد : 1  صفحه : 161
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست