وحرام شمردن «خودسرانه» برخى امور،نكوهش مى كند.چنان كه اهل كتاب را نيز به جرم تغيير و تصرف در كتابهاى آسمانى مذمت مى نمايد.

حديث پيامبر نيز بدعت گذارى در دين را بدترين امور، شمرده و آن را ضلالت و موجب دخول در آتش غضب الهى مى داند.

6.عقل و خرد نيز، حكم شرع به نكوهش شديد بدعت را امضا و تأييد مى كند.

***

با مفهوم لغوى واصطلاحى بدعت ، و ديدگاه عقل ونقل درباره انواع آن آشنا شديم. در اين زمينه، به چند نكته ديگر كه امورى است جانبى توجه كنيد:

تقسيم بدعت به زيبا و نازيبا؟!

يكى از تقسيمهاى رايج در برخى از نوشته ها، تقسيم بدعت به «زيبا» و«نازيبا» و به تعبير آنها، تقسيم بدعت به «حَسَن» و سَيِّئ» است.

ريشه اين تقسيم به گفتار خليفه دوم باز مى گردد. زيرا مردم تا سال 14 هـ نوافل(نمازهاى مستحبى) شبهاى ماه رمضان را فُرادى مى خواندند، سپس به عللى، نوافل مزبور براى اولين بار به امامت اُبَىّ بن كعب در مسجد پيامبر برگزار شد. وقتى خليفه دوم اين جريان را ديد گفت: «نعم البدعة»:[1] چه بدعت خوبى است!

ما فعلا وارد اين مسئله كه آيا بايد نمازهاى مستحبى را به طور فرادى خواند يا به جماعت نيز مى توان برگزار نمود؟ نمى شويم، سخن درباره