واقعيت هر درختى را بايد از كيفيت ميوه او شناخت، شما از ثمرات ناگوار و تلخ اين مكتب، مى توانيد به واقعيت آن پى ببريد.

ويژگى هاى اين مكتب را مى توان در سه مسأله خلاصه كرد.

1. دعوت به تجسيم

از افتخارات اسلام، تنزيه حق تعالى از هر نوع جسم و جسمانيات بوده و شعار مسلمانان (ليس كمثله شىء) است. فلاسفه و متكلمان اسلامى، ساليان درازى، به نقد مجسِّمه پرداخته اند و در نتيجه آنان را به حظيره اسلام راه ندادند .آنان پيوسته به نقد تورات فعلى( نه تورات واقعى كه قرآن آن را هدايت و نور مى خواند)[1] پرداخته كه خدا را جسم و جسمانى مى داند و احياناً از مقام والاى خود، به زمين فرود آمده و وارد خيمه يعقوب مى گردد و با او كشتى مى گيرد.[2]

امّا متأسفانه توحيد مورد نظر ابن تيميه، توحيد جسمانى بوده كه سرانجام خدا را بر عرش نشانده و احياناً از آن نيز پايين تر مى آورد و در حدّ تعبير خود ابن تيميه «بسان واعظى كه از پله منبرى به پله ديگر آن منتقل مى شود» او نيز از نقطه اى به نقطه ديگر فرو مى آيد.[3]

2. كاستن از مقامات انبيا و اولياى الهى

پيامبر و اولياى الهى گرامى ترين و عزيزترين مخلوق روى زمين مى باشند. قرآن وروايات بر مقامات معنوى آنان گواهى مى دهد، و اين كه مرده و زنده آنان يكسان بوده و همچنين ارتباط آنان هم چنان با امت اسلامى خود برقرار مى باشد.

در مكتب ابن تيميه، پيامبر و اولياى پاك الهى به صورت يك انسان عادى درمى آيد كه پس از مرگ رابطه آنان با امت خود گسسته شده و كمترين سودى به حال امت ندارند.