قرآن، سوگند به غير خدا، كه غالباً رمز عظمت وكرامت است، مانعى ندارد.

برخى كه در برابر چنين منطق قوى و محكمى قرار مى گيرند، به تأويل آيات ياد شده پرداخته و لفظى به نام «رب» را در تقدير مى گيرند و مى گويند: اگر خدا فرمود:(والشمس وضُحاها والقمر...) مقصود ربّ الشمس وربّ القمر است . بدين ترتيب، در حقيقت يك سوگند بيشتر در قرآن وارد نشده، و آن سوگند به خدا است! ناگفته پيداست اين نوع تأويل، چيزى جز تفسير به رأى نيست و در واقع، شخص تأويل كننده قبلاً براى خود عقيده اى را ساخته و پرداخته، ولى چون آهنگ آيات را با عقيده خود ناهماهنگ ديده، دست به چنين تأويلى زده است!

سوگند خوردن به غير خدا، در سنت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)

سوگند خوردن به غير خدا، در سنّت پيامبر نيز نمونه هاى فراوانى دارد كه ذيلاً به برخى از آنها مى پردازيم:

1. مسلم در صحيح خود نقل مى كند كه:

«جاء رجل إلى النّبى فقال: يا رسول اللّه، أيّ الصدقة أعظم أجراً؟

فقال: أما وأبيك لتنبّأنّه، أن تُصدِّق وأنت صحيح شحيح، تَخشى الفقر وتأمل البقاء».[1]

«مردى حضور پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)آمد و گفت: اى پيامبر خدا، پاداش كدام صدقه بزرگتر است؟

فرمود: سوگند به پدرت از آن آگاه مى شوى و آن اين كه صدقه دهى درحالى كه سالم هستى و به آن حرص دارى، از فقر مى ترسى و به فكر زيستن در آينده هستى».