«پيراهن مرا ببريد و بر ديدگان پدرم بيفكنيد تا او بينايى خود را باز يابد».

پيراهن يوسف بافته جدا تافته نبود، از همان پنبه مصر رشته و دوخته شده بود، ولى مشيت الهى بر اين تعلق گرفته است كه فيض الهى از اين طريق به بنده خود برسد، و لذا يعقوب با نهادن پيراهن بر صورت خود، بينايى خود را بازيافت چنانكه مى فرمايد:

(فَلَمّا أَنْ جاءَالبَشير اَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارتَدَّ بَصِيراً).[1]

« آنگاه كه مبشّر آمد و پيراهن را به صورتش افكند او بينايى خود را باز يافت».

3. صندوق عهد، مايه آرامش و پيروزى

موسى در واپسين روزهاى عمر خود الواح مقدس را، كه احكام خدا بر آن نوشته شده بود، همراه زره خود و يادگاريهاى ديگر در آن نهاد و به وصى خويش يوشع بن نون سپرد، و بدين ترتيب اهميت اين صندوق در نظر بنى اسرائيل بيشتر شد ، ولذا در جنگهايى كه ميان آنان و دشمنان رخ مى داد آن را با خود حمل مى كردند و از اين طريق بر دشمن پيروز مى گشتند، و تا زمانى كه اين صندوق خاطره انگيز، با اين محتويات مقدس در ميانشان بود با سربلندى زندگى مى كردند، ولى متأسفانه بر اثر ضعف دينى دشمنان بر آنان چيره شدند و اين صندوق را برگرفتند.

پس از مدتى خدا طالوت را به عنوان فرمانده لشكر براى بنى اسرائيل برگزيد، و پيامبر آنان خاطر نشان كرد و گفت نشانه فرماندهى او از جانب خدا اين است كه صندوقى را كه مايه آرامش شما بود، در صورت شركت در نبرد ،