(إِنَّ الصَّلوة تَنْهى عَنِ الْفَحْشاء وَالْمُنْكَر) .[1]

«نماز، انسان را از بديها و منكرها باز مى دارد».

يعنى نماز، در انسان حالتى پديد مى آورد كه در پرتو آن نمازگزار از گناه باز مى ماند.

2. بينش خاص

از مزاياى عبوديت اين است كه انسان در سايه آن، روشنايى بينش و صفاى خاصّى پيدا مى كند، حق و باطل را به روشنى تشخيص مى دهد و هرگز گمراه نمى شود:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللّه يَجْعَلْ لَكُمْ فُرقاناً).[2]

« اى كسانى كه ايمان آورديد، اگر پرهيزگار باشيد خدا به شما نيرويى مى بخشد كه با آن، حق و باطل را به خوبى تميز مى دهيد».

مقصود از فرقان همان بينش خاصى است كه سبب مى گردد انسان حق و باطل را خوب بشناسد.

در آيه ديگر مى فرمايد:

(وَالَّذينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلنا).[3]

«كسانى كه در راه ما سعى و كوشش كنند، آنان را به راه خويش رهبرى مى كنيم».

و در آيه سوم مى فرمايد:

(يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّه وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَين مِنْ رَحْمَتِهِ وَيَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ).[4]