5. (وَلا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عَنْدَهُ إِلاّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ) .[1]

«شفاعت كسى سودى نمى بخشد مگر شفاعت آن كس كه خدا به او اذن دهد».

1. شفاعت و فرشتگان

در آيات گذشته نام شافعان راستين به ميان نيامده فقط خصوصيات آنها، بيان شده است ولى در برخى از آيات ، نام برخى از شافعان بيان گرديده است، مانند:

(وَكَمْ مِنْ مَلَك فِي السَّمواتِ لا تُغْني شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاّ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَيَرْضى) .[2]

«چقدر فرشتگان در آسمانها هستند كه شفاعت آنان درباره افراد سودى نمى بخشد مگر آن كه خدا به هر كسى كه بخواهد اذن دهد و به شفاعت او راضى باشد».

در اين آيه فرشتگان آسمانها در شرايط خاصى، شفيعان واقعى معرفى شده اند.

2.شفاعت و دارنده مقام محمود

قرآن پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم)را دارنده «مقام محمود» معرفى مى كند، و روايات اسلامى، آن را به مقام شفاعت تفسير مى كند، قرآن در اين مورد مى فرمايد:

(وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بهِ نافِلَةً لَكَ عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً) .[3]

«براى گزاردن نماز نافله، در بخشى از شب برخيز، تا خدا ترا برا ى مقام بس پسنديده اى برانگيزد».