در دعاها و نيايش ها به شفاعت شافعان واقعى است اشاره مى كند. ولااقل در اين حد همه مى گويند: خدايا، پيامبر اسلام را شفيع ما قرار بده، و شفاعت او را درباره ما بپذير.

جريان فيض الهى از طريق شافعان

جهان آفرينش بر اساس نظام علت و معلول استوار است، و نيازهاى مادى انسان از طريق يك رشته علل و اسباب طبيعى كه همگى به اذن خدا تأثير گذارند،به او مى رسد، و فيض معنوى نيز از اين اصل جدا نيست، هدايت وراهنمايى و مغفرت و آمرزش كه از فيوض الهى به شمار مى روند ، پيرو همين نظام مى باشند.

مثلاً: اراده حكيمانه خداوند بر اين تعلق گرفته كه فيض هدايت در اين جهان به وسيله پيامبران ، به انسان برسد، زيرا جز پيامبران هيچكس شايستگى خطاب مستقيم از جانب خدا را ندارد.

از اين جهت مانعى نخواهد بود كه مغفرت و رحمت الهى در جهان ديگر نيز داراى چنين نظامى باشد.يعنى بخشايش و رحمت حق از طريق ارواح و نفوس پاك به افراد گنهكار كه لياقت و شايستگى آمرزش خدا را دارند برسد،همچنان كه در اين جهان فيض الهى (هدايت و راهنمايى) از طريق پيامبران به افراد مى رسد.

درست است اين فيض مى توانست بدون وساطت كسى به گنهكاران برسد، امّا اراده حكيمانه خداوند بر اين تعلق گرفته است كه فيض معنوى وى در آن سراى، مانند اين سراى از طريق اسباب خاص و علل معينى بدست افراد برسد.چرا؟