به آن حضرت، در هر دو حالت(حيات و ممات) يكسان است.

در پايان يادآور مى شويم شيخ خليل احمد سهارنپورى فتواى 75 نفر از علماى اهل سنت بر جواز توسل را گردآورى نموده، و عبدالرحمن سربازى آن را به نام «عقيده اهل سنت و جماعت در رد وهابيت و بدعت» ترجمه كرده و در سال 1370ش منتشر كرده است.

در كتاب ياد شده خاطر نشان شده است كه: از نظر ما و مشايخ ما زيارت قبر سيد المرسلين از بزرگترين راههاى تقرّب به درگاه الهى، و داراى مهمترين ثوابها و بزرگترين وسيله براى دستيابى به درجات عاليه است. حتى امرى است نزديك به درجه واجبات و فرائض شرعى، اگر چه رسيدن به آن جز با شدّ رحال (تحمل رنج سفر) و بذل جان و مال، نباشد.توسل به انبيا واوليا و صلحا و شهدا و صديقين در دعاها، چه در حال حيات آنها و چه بعد از وفات ايشان، جايز است .[1]

پرسشها و پاسخها

دلايل جواز توسل به دعاى آن حضرت پس از رحلت، روشن شد. در اين زمينه شبهاتى وجود دارد كه بايددر پرتو مباحث مستدلّ گذشته، به آن پاسخ گفت.

پرسش نخست: آيا درخواست دعا از ميت شرك است؟

برخى مى پندارند درخواست دعا از انسان زنده كه قادر بر انجام دعاست جايز است، ولى چنين درخواستى ازميت شرك مى باشد. آيا اين پندار صحيح