قرآن و تجرّد روح

آيات متعددى از قرآن، بر تجرّد روح از ماده و آثار آن گواهى مى دهد وروشن مى سازد كه حقيقت انسان در اين بدن مادى خلاصه نمى شود، بلكه اين بدن ابزارى بيش نبوده وواقعيت انسان، روح و روان او است. آيات مزبور، فراوان است و تنها به برخى از آنها اشاره مى كنيم:

1.گرفتن جانها به هنگام مرگ

قرآن يادآور مى شود كه خدا جان انسان ها را در حال مرگ ونيز خواب مى گيرد، ولى جان آن كس را كه زمان مرگ او فرا نرسيده، براى مدت معيّنى به كالبد او باز مى گرداند.

(اللّهُ يَتَوّفى الأَنفُسَ حينَ مَوتها وَالّتى لَمْ تَمُتْ فى مَنامِها فَيُمْسِكُ الّتى قَضى عَليهَا المَوت ويُرسل الأُخرى إِلى أَجل مسمّى إِنَّ فى ذلِكَ لآيات لِقَوم يَتَفَكَّرون).[1]

«خدا جانها را به هنگام مرگ و به هنگام خواب به طور كامل مى گيرد، سپس جان آن را كه مرگ او قطعى شده است نگه مى دارد وجان ديگرى را تا مدت معيّنى رها مى سازد، در اين كار براى آنان كه تفكر مى كنند، آيت ها و نشانه ها است».

واژه «توفّى»، به معنى «اخذ» و گرفتن كامل است(نه به معنى ميراندن). وجود اين تعبير در آيه،مى رساند كه به هنگام مرگ، ونيز خواب، واقعيتى وراى بدن وجود دارد كه خدا آن را اخذ مى كند. سپس، جان كسانى را كه مرگ آنها