نام کتاب : وهابيت، مبانى فكرى و كارنامه عملى نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 1 صفحه : 174
«قال لي عليّ بن أبى طالب ألا أبْعثُك على ما بعثني عليه رسول اللّه، أن لا تدَع تمثالاً إلاّ طمستَه ولا قبراً مشرفاً إلاّ سوّيته».[1]
«على بن ابى طالب به من گفت: آگاه باش من تو را به مأموريتى كه پيامبر مرا براى آن اعزام كرد، اعزام مى كنم: هيچ تصوير( ذى روحى) را ترك مكن مگر آنكه آن را محو كنى، و نيز هر قبر بلندى را كه ديدى آن را مساوى و برابر ساز».
مخالفان بناى قبور، اين حديث را دليل بر حرمت ساختن آرامگاه مى گيرند و در شوال 1344هـ.ق كه قبور ائمه بقيع ويران گرديد ، همان روز در روزنامه «ام القرى» پرسش و پاسخى انتشار يافت و در لزوم تخريب گنبد و بارگاه به اين حديث استدلال شد.
براى روشن شدن ميزان صحت استدلال به اين حديث، آن را از نظر سند و دلالت مورد بررسى قرار مى دهيم:
الف: سند حديث
راويان حديث به قرار زيرند:1. وكيع،2. سفيان الثورى،3. حبيب بن ابى ثابت،4. ابو وائل،5. ابو الهياج الأسدى.
درباره راوى نخست(وكيع) همين بس كه احمد بن حنبل، استاد حديث، درباره او مى گويد:وكيع در 500 حديث خطا كرده است.[2] و نيز مى گويد: او حديث را نقل به معنى مى كرد و آشنايى كافى با زبان نداشت.[3]
[1] صحيح مسلم:13/61، كتاب الجنائز; سنن ترمذى:2/256، باب ما جاء فى تسوية القبور; سنن النسائى: 4/88، باب تسوية القبر. [2] . ابن حجر عسقلانى: تهذيب التهذيب:11/125 و131. [3] . ابن حجر عسقلانى: تهذيب التهذيب:11/125 و131.
نام کتاب : وهابيت، مبانى فكرى و كارنامه عملى نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 1 صفحه : 174