رهبران و بزرگان دينى در گذشته، دست به ساختن قبه و بارگاه براى آنها زدند و احدى از صحابه و تابعين نيز اين عمل را با اصل توحيد، مغاير نشمرد.

از آنجا كه «ابن جبير» سفر خود را از غرب جهان اسلام (اندلس = اسپانيا) به شرق آغاز كرده و سرزمين مصر نزديك ترين نقطه از ديگر مناطق به وى بود، نخست مشاهدات خود را در اين استان خصوصاً قاهره يادآور شده است. گزيده اى از گزارش وى درباره آثار و ابنيه اسلامى اين كشور را در ذيل مى آوريم:

بناى عظيم رأس الحسين در قاهره

برخى معتقدند كه سر مبارك سيد الشهداء حسين بن على (عليهما السلام)در مصر دفن شده است، لذا مقامى به نام رأس الحسين در قاهره وجود دارد كه مطاف زائران داخلى و خارجى است. حتى نوعروسان قاهره در شب عروسى، گرد مسجد الحسين ـ كه مقام حضرت نيز در آنجا است ـ طواف داده مى شوند.[1]

ابن جُبير مى گويد: از مشاهد عظيم الشأن در قاهره، رأس الحسين است .محل دفن سر آن حضرت، با ضريحى از نقره پوشانيده شده، وبناى عظيمى كه زبان از وصف، و خرد از درك آن عاجز است، بر روى آن قرار دارد. بر ديوار مقام، سنگ بسيار شفّاف و برّاقى است كه بسان آئينه هاى هندى، حالت صيقلى دارد و تصوير اشيايى را كه در برابر آن قرار گيرد، نشان مى دهد.

من زائران رأس الحسين را مشاهده كردم. آنان با ازدحام عجيبى رو به قبر