حضرت) آغاز شد و سپس به همّت پيروان او در طول قرون استوار و گسترده گرديد. آثار و ابنيه اى كه مربوط به شخص پيامبر و ياران با وفاى اوست، جزئى از ميراثِ عمومىِ اين تمدن بزرگ به شمار مى رود و مِلكِ شخصىِ كسى نيست كه به دلخواه خود از آن بهره بردارى كند، بلكه از آنِ جهان اسلام (بلكه انسانيت) بوده و هيچ حكومت محلّى نمى تواند بدون مراجعه به آراى عمومى جهان اسلام، در اين ميراث گرانقدر، دخل و تصرف كند و به بهانه حفظ توحيد! دست به محو وتخريب آن بگشايد.

تاريخ اسلام به ما مى گويد پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم)در سال 570 ميلادى چشم به جهان گشود و در 40 سالگى مبعوث به رسالت شد. 13 سال تمام در مكه تبليغ رسالت كرد، سپس به امر الهى زادگاه خويش را به عزم مدينه ترك گفت و در طول اقامت 10 ساله خود در آن شهر، با مشركان و بت پرستان به نبرد برخاست و با تقديم شهداى گرانقدر در راه توحيد، پرچم اسلام را در سراسر شبه جزيره به اهتزاز درآورد. آنگاه در سال 11 هجرت به لقاء اللّه پيوست و پس از او پيروانش راه وى را تعقيب كرده و شعاع اسلام را به سراسر جهان تاباندند.

آثار مربوط به زندگى و مجاهدات پيامبر و خاندان و پيروان او ـ چنانكه گفتيم ـ خشت زيرين اين تمدن را تشكيل مى دهد و بايد به عنوان نُماد اصالتهاى ديرين، در حفظ و صيانت آنها كوشيد.

قبور پيشوايان دين، گواهِ اصالتِ تاريخى اسلام است

بايد توجه داشت كه هر حادثه اى، در روزهاى نخست وقوع خويش، در چشم معاصران آن حادثه، از «قطعيّت» برخوردار است، ولى مرور زمان و