بزرگداشت قبور پاكان

ملتهاى زنده وجوامع پيشرفته جهان، به حفظ تاريخ و گردآورى آثار آن، علاقه اى وافر نشان مى دهند، و پيوسته مى كوشند آثار بجا مانده از گذشتگان را از گزند حوادث پاس دارند. آنان براى صيانت از ميراث نياكان ـ كه نشانگر تمدن پيشين ايشان است ـ ادارات ويژه اى بنياد نهاده و كارشناسان خبره را در مديريّت آن به كار مى گيرند. در اين عرصه، حتّى اجازه نمى دهند يك سفال يا كتيبه سنگى و دژِ خشتىِ كهن، از بين برود. زيرا، بحق، معتقدند كه آثار گذشتگان، «تاريخ مجسّم» و «شناسنامه ملّى» آنهاست و ملّتِ بريده از نياكان و بزرگان خويش، حكم طفلى را دارد كه پدر و مادرش را گم كرده باشد...

تمدن اسلامى، تمدنِ ديرپا و بزرگى است كه در قرون ميانه، تنها تمدن پيشتاز عصر خويش بوده است. مسلمانان در پرتو تعاليم آسمانى خويش، تمدنى عظيم و بى سابقه را پى ريزى كردند كه در قرن چهارم و پنجم هجرى به اوج خود رسيد و شرق و غرب جهان را ـ به شهادت تاج محل «هند» و ابنيه با شكوه «اسپانيا» ـ مستقيم و غير مستقيم تسخير كرد. چندانكه، محققان غربى، نفوذ اين تمدن را از طريق اندلس وجنگهاى صليبى به اروپا، يكى از مهمترين عللِ شكوفايى و رنسانس غرب در قرون اخير مى دانند.

تمدن اسلامى با بعثت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)(بلكه به يك معنى، با تولد آن