دستاويز تحريم كنندگان سفر

تا پايان قرن هفتم همه علما در اين مسأله اتفاق نظر داشتند كه سفر براى زيارت، امرى مباح بوده ومقدمه يك امر مستحبى اگر خود مستحب نباشد دست كم مباح و جايز است. ولى در اوايل قرن هشتم، ابن تيميه حديثى را كه ابوهريره آن را از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)نقل كرده دستاويز خود قرار داد و با اجماع علما به مخالفت برخاست. روايت مورد نظر ابن تيميه، به سه صورت نقل شده است، و آنچه كه به صورت ظاهر مى تواند هدف او را تأمين كند دو صورت زير مى باشد:

1. «لا تشدّالرحال إلاّ إلى ثلاثة مساجد: مسجدى هذا، و مسجد الحرام، و مسجد الأقصى».[1]

«بار سفر بسته نمى شود مگر به سه مسجد: مسجد من، مسجد الحرام، مسجد الاقصى».

2. «إنّما يسافر إلى ثلاثة مساجد: مسجد الكعبة، ومسجدى، ومسجد إيليا».[2]

ابن تيميه به ظاهر اين حديث تمسك جسته و مدعى شده است كه براى انجام كارهاى عبادى، فقط به سه مورد مى توان سفر كرد، و زيارت قبر پيامبر كه يك امر عبادى و مستحب است داخل در اين سه مورد نيست.