كتاب نقل نموده است.[1]

نقل همه اين روايات با اسانيد و تصحيح آنها، در اين مختصر نمى گنجد. لذا فقط به نقل برخى از روايات اكتفا كرده و علاقمندان به تفصيل به كتابهاى مزبور مراجعه كنند.

حديث نخست

دارقطنى، به طور مستند، از عبد اللّه بن عمر نقل مى كند كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود:

«من زار قبرى وجبت له شفاعتى».[2]

«هر كس قبر مرا زيارت كند شفاعت او، بر من لازم مى گردد».

حديث دوم

طبرانى در معجم كبير وغزالى در احياء علوم از عبد اللّه بن عمر نقل مى كنند كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: «من جاءنى زائراً لا تحمله حاجة إلاّ زيارتى كان حقّاً علىَّ أن أكون له شفيعاً يوم القيامة».[3]

«هر كس، صرفاً به انگيزه زيارت من، به زيارتم بيايد بر من فرض و لازم است كه در روز قيامت شفيع او باشم».