مى كند بر اينكه:

1. دادگرى زيبا، و بى دادگرى زشت است.

2. نيكى به كسى كه نيكى كرده است بسيار خوب است.

3. بدى به كسى كه به تو نيكى كرده است بسيار زشت است.

4. عمل به پيمان، بسيار زيبا و پيمان شكنى نازيبا است.

در اين مسائل نمى توان هر دو نظر را كه مقابل يكديگرند صحيح و پابرجا شمرد بنابراين اگر گروهى دور از منطق در اين موارد هم قائل به تصويب باشند و بگويند عدالت هم زيبا و هم نازيبا است طبعا از منطق اسلام به دورند.[1]

4. مواردى كه دليل قطعى در مسأله هست

مواردى كه در احكام فرعى دليل قطعى در كار است مانند حرمت ربا و شراب و يا جواز بيع و شراء، از قلمرو اين بحث بيرون است زيرا در جايى كه دليل قطعى بر مسأله باشد تصويب تمام آراء هرچند بر ضدّ قرآن و سنت باشد، دور از منطق است.

بنابراين، بحث تصويب و تخطئه در جائى است كه در احكام فرعى يا دليل ظنّى هست و يا اصلا دليلى بر مسأله در كتاب و سنّت نيست در چنين مواردى اگر فقيهان اختلاف كنند آيا همگان راه