به آن عمل نكنند.

شهرت عملى: اين است كه خبر واحد مورد عمل مشاهير اصحاب باشد كه عمل آنان ضعف روايت را جبران مى كند.

شهرت فتوائى: اين است كه فتوائى در ميان فقيهان ما مشهور باشد هرچند ممكن است هيچ دليلى از كتاب و سنت در اختيار ما نباشد مثلا بطلان نماز در زمين غصبى از شهرت فتوائى خاصى برخوردار است اما دليل لفظى در اختيار ما نيست. از اين نوع فتاوا در كتاب فرائض و مواريث زياد به چشم مى خورد.

9. شناسائى قواعد فقهى

در كنار علم اصول علمى به نام قواعد فقهى داريم كه در آغاز مباحث علم اصول تفاوت آن دو را متذكر شده ايم. شناسائى قواعد فقهى و بررسى اجتهادى آنها سبب مى شود كه انسان به صورت علمى بر اين قواعد مسلط شود و تسلط بر آنها سبب سهولت در استنباط مى گردد و از علم به «كبرى» فوراً به حكم «صغرى» منتقل مى گردد.

نخستين كتابى كه در قواعد فقهى در شيعه نوشته شده كتاب «القواعد والفوائد» شهيد اول است پس از وى فاضل مقداد به تنظيم اين كتاب پرداخته و آن را به «نضد القواعد» نام گذارى كرده است. پس از اين دو فقيه شهيد ثانى كتاب «تمهيد القواعد» نوشته كه